Siem Reap

De bus reis van Phnom Penh naar Siem Reap heeft zeven en een half uur geduurd. Vrijwel de hele weg is hobbelig en extreem stoffig. De wegen zijn niet geasfalteerd. Onderweg zie je vanuit de bus van alles rondrijden, scooters met hele families er op, busjes afgeladen met spullen en wat mensen die er bovenop zitten, overvolle gammele vrachtwagens, wat fietsers en een paar vermoedelijk afgekeurde auto s.
We rijden (hobbelen) langs rijstvelden, lotusvelden maar vooral zandwegen, we zien mooie maar beschadigde huisjes.

14 januari zijn we aangekomen In Siem Reap, er heerst een ander sfeertje dan in de andere steden. De mensen zier er verzorgder uit en de hotels en gebouwen zijn goed onderhouden.
De tuk tuk drivers maken hier grapjes ook al rijd je niet met hen mee. De mensen lijken over het geheel wat opener.
Siem Reap ligt in het westen van Cambodja, op ruim 300 kilometer van de hoofdstad Phnom Penh en is vooral bekend vanwege de nabij gelegen tempels van Angkor.

Ook hier heb je volop winkeltjes en markten. Op de markt heb je onder andere gerecyclede rijst zakken. Hier maken ze portemonnees, tasjes en laptop hoezen van. Ook al is het allemaal een beetje van het zelfde je blijft je ogen uit kijken. De verkoopsters zijn hier net zo opdringerig als in Phnom Penh, want to buy? Madam? Lady? Help me? U buy something? Lady? Enything? Good price for u!! Het blijft een hele ervaring om er door heen te lopen.

Dag twee zijn we met een kennis van Janne gaan praten over vrijwilligers werk. Rick komt uit Amerika en zorgt voor donaties vanuit Amerika. De man heeft hierdoor veel contacten met vrijwilligers organisaties. Rick verteld over een man die een weeshuis runt. Alle hulp is hier welkom. Nadat ik heb verteld wat mijn achtergrond is komen we er op uit dat ik de kinderen hun haar zou kunnen knippen. Rick neemt contact op met deze man en laat mij weten wanneer ik evt. kan langs komen. Ook kent Rick een man die naast een van de weeshuizen woont. De man is verlamd geraakt in zijn jeugd. Hij zou graag een school willen opzetten maar is in een isolement geraakt en weet niet meer hoe hij zijn dromen kan realiseren. Het heeft mijn interesse om deze man te ontmoeten. Rick vermoed dat het bezoeken van deze man al genoeg zijn. Zo word zijn wereld wat vergroot. Rick neemt ook met deze man contact op en laat het weten wanneer ik de man kan ontmoeten.

Gister hebben Janne en ik een gesprek gehad bij een diabetes kliniek in Siem Reap. De kliniek ziet er erg schoon uit en de mensen zijn allemaal even vriendelijk. We worden voor gesteld en krijgen een rond leiding. Julie, een medewerkster uit Amerika verteld dat er bij diabetes vaak psychische klachten ontstaan of dat er door psychische klachten suiker ontstaat. Vanuit Nederland hebben we al contact gehad met de kliniek en hadden de afspraak om een training in elkaar te zetten over gesprekstechnieken. Dit idee is veranderd in een training hoe om te gaan met een depressie, deze training kan gebruikt worden voor vrijwilligers en de locale medewerkers. Verder zou het een mogelijkheid kunnen zijn om intakes met patiënten te doen, dit moet alleen nog zorgvuldig besproken worden. Deze intake is vooral gericht op de psyche. Veel oudere die de rode khmer hebben mee gemaakt hebben ptss. Hier word het baksebat- broken courage genoemd. Niet alleen de diabetes problemen worden hier aangepakt maar ook de psychische klachten.
Volgende week maandag hebben we weer een afspraak bij de kliniek om alles nog een keer goed door te spreken. Janne en ik starten deze week vast met een opzetje voor de training.

Verder wacht ik af wanneer ik de kindjes uit het weeshuis mag ontmoeten en de man die naast het weeshuis woont. Genoeg te doen hier:) nu de tijd nog goed gaan verdelen.